In Belgium, which is the foremost country of modern and alternative comics and comic strips, you have to have a very good reason to write about American comics. This concerns a fascinating and unique example.

Peace Party is published by Blue Corn Comics. This is a multicultural comic strip with two Hopis as protagonists. The Hopi belong to a Pueblo branch of Native Americans located in northeast Arizona and the name means people of peace. Probably two strange heroes, who without being duds, turn their backs on violence. Traditional Westerns and the general domain of today's comics is permeated with the mentality of the "shoot first and ask questions later" and "might is right" (might is always white)—even if it doesn't mention "white is right." It always shows the right of the strongest man....In opposition to the selfless heroes like John Wayne, James Bond, and Rambo, who conquered evil against seemingly insurmountable odds, in Peace Party one encounters two cousins, two peace-loving Native Americans (Indians). The one, Billy Honanie, is progressive and is a practicing attorney in Phoenix, and the other Drew Quyatt is raised traditionally and still lives on the reservation.

The writer and creator of the story, Rob Schmidt, who undercuts the stereotype and monocultural vision from the mainstream comics with its theme of sex and violence, has created a non-Western vision as a head story. He gives us a careful and creative renewal of the classic comic strip.

#1 begins with two pages of the creation of the Hopi. The background, space, and state is called to our attention. Rob Schmidt explains his choice of story as follows. As of today, there is no shortage in comic strips. Once in a while you will find a Native American who speaks English very poorly and who shouts "ugh" all the time. The characteristics of different cultures are mixed up. Up until today there is only one other hero from this minority who was the Black Panther of the '60s. Other Indians were used in movies but apparently the Hopi never appeared in movies or comics. One other good reason to use the Hopis in the comic strip is the beautiful scenery which makes the story so attractive. There is lots of space and strange things can happen without CNN being present immediately which is good for its storyline. In addition, there is a lot of information available about the Hopis as people of peace, who consider themselves custodians of the Earth, and who believe that if they do not maintain yearly and correctly their circle of ceremonies, the world will be destroyed again. The prophecies of the Hopi indicate that this danger is getting more imminent. One can imagine that the Hopi is the least Westernized branch in North America.

[The review provides a Dutch translation of PEACE PARTY #1's first two pages here. Below are the printed pages.]

And then the real story begins with chases and vicious and unnatural people and our heroes who acquire supernatural powers. Their struggle is as it should be: a struggle against real evil and pollution and greed. The Hopi also has a very special wry humor which I really enjoy. Drew is especially easy-going. He saves snakes who help him when he needs help. Billy appears to have special influence on the weather phenomena. These two cousins have well-developed personalities, without stereotyping. The bad ones do not have that.

What I enjoy in the story is that it deals with the contemporary problems such as the water problems and community problems caused by the Peabody Mining. This is accomplished without resorting to preaching or boredom.

Throughout the comic strip, you will also get specific text such as telephone conversations between Billy and Drew about what to do with their special powers. In addition, there are a few interesting pieces of information for people who like to learn more about the Indians, i.e., information regarding Leonard Peltier.

Rob Schmidt is not an Indian. He works with a diverse group of Indian coworkers. He gets advice from a panel of experts as well as members of different branches of Indians who read the story and who make corrections if needed in relation to the culture and usage of typical feelings. [Rob and his team] contribute 10% of the profits to schools and other projects for Indians.

Then there is the website. With lots of information, stimulating discussions, games, irreverent but hitting the nail right on the spot. Intelligent and thought-provoking, enjoyable and educational. What more do you want?

Check out the site: http://bluecorncomics.com.

Annmarie Sauer
Hoboken
Paasmaandag 2001

België, het land bij uitstek van de moderne en alternatieve strips en van de kunststrips. Je moet dan ook een goede reden hebben om over een Amerikaanse strip te schrijven. Het gaat hier dan ook om een boeiend unicum.

Peace Party is een uitgave van Blue Corn Comics. Het is een multicultureel stripverhaal met 2 Hopis als protagonisten. De Hopi zijn zoals bekend een Pueblo stam in het noordoosten van Arizona en hun naam betekent "de mensen van vrede". Wellicht twee vreemde helden die zonder doetjes te zijn, zich afkeren van geweld. De traditionele Westerns en de algemene sfeer van de hedendaagse comics is geheel doordrongen van de mentaliteit van "schiet eerst en stel vragen later" en "might is right" ( de macht heeft altijd gelijk) -- als men er al niet van maakt "white is right"… Het ging daarbij steeds weer over het gelijk van de sterkste. In verzet tegen de eenzelvige helden als John Wayne, James Bond en Rambo die het kwaad overwinnen tegen bijna onoverkomelijke moeilijkheden, worden hier in Peace Party dus 2 neven, 2 vreedzame indianen neergezet. De ene, Billie Honanie, is progressief en werkt als advocaat in Phoenix, de andere Drew Quyatt is traditioneel opgegroeid en woont nog steeds in het reservaat.

De schrijver en bedenker van het verhaal is Rob Schmidt die de stereotype en mono-culturele visie uit de meanstream comics, met hun seks en geweld, wil ondergraven door een niet westerse visie als leidraad te gebruiken. Het gaat dan ook om een zorgvuldige en creatieve vernieuwing van het klassieke tekenverhaal.

#1 begint met op twee bladzijden de ontstaansmythe van de Hopi te geven. Achtergrond, plaats en sfeer wordt zo meteen opgeroepen. Rob Schmidt verantwoord zijn keuze als volgt. Tot op heden zijn er nauwelijks minderheden in tekenverhalen aanwezig. Hier en daar als ondergeschikte figuur vind je een indiaan die krom Engels spreekt en voortdurend "eugh" uitstoot en waarbij de elementen van verschillende culturen gemengd worden. Tot vandaag is er maar één andere held uit een minderheid en dat is een "Black Panter" uit de jaren zestig. Andere indianen zijn in films al vaak gebruikt maar blijkbaar de Hopis niet. Een aantal goede redenen voor een stripverhaal om de Hopis te kiezen is het mooie landschap dat het verhaal ook visueel interessant maakt. Er is bovendien veel plaats dus vreemde dingen kunnen er gebeuren zonder dat CNN er meteen staat en dat is goed voor de verhaallijn. Bovendien bestaat er veel informatie over de Hopi als mensen van de vrede die zich als behoeders van de aarde beschouwen en geloven dat als ze de jaarlijkse cyclus van ceremonieën niet correct vervullen de wereld opnieuw vernietigd zal worden. De voorspellingen van de Hopi wijzen erop dat dit gevaar steeds groter wordt. Men zou kunnen stellen dat de Hopi de minst verwesterde stam uit Noord-Amerika is.

Volgt de vertaling van de eerste 2 bladzijden:

In den beginne… brachten de goden het heelal voort, en het was goed. Zij vulden het met schitterende scherven, edelstenen op een ebben deken.

Zij waren bijzonder blij met een turkooizen parel, de aarde. De helden tweeling deden ze deze wereld vormgeven met bergen en rivieren, en Spin Grootmoeder bevolkte haar met leven. Dat deden zij.

De goden leerden hun pupillen in harmonie te leven. De mensen echter gehoorzaamden niet en pronkten met hun gebrek aan eerbied en zonden. Zo kwaad werden de goden… … dat ze de aarde vernietigden, niet eens, niet twee keer maar drie keer. De eerste wereld stierf in vuur. De tweede in ijs. De derde in stormende overstromingen.

Slechts enkele waardige zielen overleefden het al verslindende water—door in een spar te klimmen, of door een hol riet. Zij kwamen in de vierde wereld vanuit de Sipapu. Sommigen zeggen dat deze opening in de grand Canyon was; anderen op de bodem van een meer.

Spin Grootmoeder vertelde de overlevenden dat dit hun wereld was en dat ze er hun plaats in moesten vinden. De mensen verspreidden zich over de aarde op zoek naar een geschikt thuis.

De taaisten onder hen kozen het hardste land, en verdeelden zich over het onherbergzame zuidwesten. Deze volkeren, de Pueblo indianen hebben hier sinds onheugelijke tijden in sereen isolement geleefd.

Zelfs nu, in hedendaags Amerika, volgen zij de traditie hen gegeven door de schepper. Elk jaar volstrekken zij de ceremonieën om hun geloof te tonen. Als zij trouw blijven, zullen de geesten regen brengen, het zaaigoed zal groeien en het wild zal zich vermenigvuldigen.

Deze San Francisco bergen zijn heilig voor verschillende stammen. De Navajo noemen hen DOOK'O'OOSLIID, waar de donder slaapt. Voor de Hopi zijn ze NUVATUKYAOVI, het sneeuwdorp. De toppen zijn volleven met geestwezens in elke boom en rots. Hun huis is vluchtoord, een plek voor rustige bezinning.

En ja dan begin het eigenlijke verhaal met achtervolgingen en superslechten en het bovennatuurlijke en onze helden die bijzondere krachten ontvangen. Hun strijd is zoals het hoort de strijd tegen het echte kwaad en milieuverontreiniging en winstbejag. Zij hebben ook een typische droge humor die ik zo waardeer bij de Hopi. Vooral Drew vind ik erg laconiek, hij heeft iets met slangen, die hij spaart en die hem ter hulp komen en Billy die lijkt vooral invloed te hebben op weersfenomenen. Deze twee neven zijn als personages goed uitgewerkt, zonder stereotypen, de slechten nog niet helemaal.

Wat ik leuk vind is dat het verhaal naar echte problemen van het ogenblik verwijst zoals de water problemen en de milieuproblemen veroorzaakt door de Peabody dagbouwmijn. Dit zonder in propaganda te vervallen of flauw of prekerig te worden.

Tussen het tekenverhaal door krijg je ook afzonderlijke stukken teksten, zoals een telefoon gesprek tussen Billie en Drew over wat te doen met de hun gegeven krachten. Bovendien zijn er interessante weetjes voor indianen liefhebbers, o.a. een stukje over Leonard Peltier.

Rob Schmidt is zelf geen indiaan, wel werkt hij met zoveel mogelijk indiaanse medewerkers en laat hij zich adviseren door een raad van experts van leden van verschillende stammen en naties die de teksten nalezen op fouten ten aanzien van cultuur en gebruiken of typische gevoeligheden. Zij geven ook 10% van de opbrengst af aan school- en andere projecten voor indianen.

En dan is er nog de website, met veel informatie en stimulerende discussies, speels, oneerbiedig maar ze treffen meestal de nagel op de kop. Intelligent en aanzettend tot denken, leuk en leerzaam wat wil je meer?

Check out the site: http://bluecorncomics.com.

Annmarie Sauer
Hoboken
Paasmaandag 2001